Consument als patiënt

Zojuist een vergadering bijgewoond met vertegenwoordigers van zorgverzekeraars, van de medische wereld, de (technologische) wetenschap en de Tweede Kamer. Jazeker, als marketeer maak ik deel uit van dit eminente gezelschap. Het komt nog goed met ons vak.

Onderwerp was uiteraard de nieuwe zorgverzekering. Als je onze nieuwsbrief krijgt, zie je dat PPMC bij het proces van (zorg)Toeslagen een rol speelt. Onderwerp: met nieuwe technologie kun je steeds beter anticiperen op ziektes.

Nieuwe dimensies voor preventieve gezondheidszorg. Daardoor dalen de kosten van medische zorg. Maar dan moeten mensen wel hun medisch dossier ter beschikking stellen en dat is lastig in verband met privacy. Hoe nu?

Dat laatste punt kon ik geloofwaardig weerleggen. Iedereen is bang te worden aangetast in zijn privacy, maar voor een paar dubbeltjes licht iedereen zijn hele doopceel. Wetenschap noch volksvertegenwoordiging kon daar iets tegenin brengen.

Maar dan? Als je mensen tijdig kunt waarschuwen voor naderende ziektes? En kunt aangeven wat ze moeten doen om die te bestrijden? Dóen mensen dat dan ook? Daar ging iedereen vanuit, behalve ik.

Dikke mensen weten best hoe ze gezonder worden, maar in plaats daarvan organiseren ze de dag van de dikke mens, om 'discriminatie' van hun soort aan de kaak te stellen. Rokers verzinnen de gekste argumenten om hun gedrag te rechtvaardigen, maar stoppen pas als ze dood zijn. Mensen eten teveel, te vet, te zoet. Dat weten ze best. Hoezo, zelfmedicatie?

Aan de andere kant: met de dood in de ogen worden mensen uitzonderlijk creatief om hun leven te rekken. Graven heel Internet af op hun ziekte en bestellen pillen waar hun dokter nooit van heeft gehoord.

Kortom, ik weet het ook niet. Een dilemma in het menselijk gedrag dat marketeers moet aanspreken.

Ik vermoed dat mensen blijven dooreten/drinken/neuken/roken tot de ze dood in de ogen zien, om daarná de hele medische wereld te bestormen. En de juridische wereld om claims in te dienen. Maar, helemáál zeker ben ik er niet van. Wie wel?

Gegroet!

Paul Postma