Ik zap. U ook?

Enige tijd geleden werd op Molblog al bericht over QR-codes in Japan. QR staat voor Quick Response, en een QR-code is een handig tweedimensionaal barcodetje waarop je alleen maar je cameratelefoon hoeft te richten om met een druk op de knop de nodige informatie op je scherm te krijgen.

Japan loopt ver voorop in deze ontwikkeling, maar sinds kort teistert een vorm van QR-marketing ook Singapore.

Quick Response kent vele toepassingen, zoals bijvoorbeeld McDonald's in Japan, die QR-codes op verpakkingen zet waardoor je met een druk op de knop op het schermpje van je telefoon kunt zien hoeveel calorieen je zojuist naar binnen hebt gewerkt (arrrgghhh). All Nippon Airways stuurt na een online check-in een QR-code naar je telefoon, die je vervolgens op het vliegveld voor een oog houdt om ee ninstapkaart te krijgen. Dus niet meer in de rij voor de incheckbalie. En mijn persoonlijke favoriet (ach hadden wij dat maar): QR-code op het visitekaartje. Richt je telefoon en alle contactgegevens vliegen volautomatisch je contactendatabase binnen.

Maar de meest veelbelovende toepassing vind je in marketing. QR voegt een nieuwe interactieve dimensie yoe aan print- en billboardadvertenties. Wekt de advertentie de interesse, dan kun je de lezer met de code de daad bij het woord laten voegen. een filmadvertentie, bijvoorbeeld, kan je lekker maken waarna de code een directe blik biedt op vertningsdata en vrije stoelen.

Dat heeft Singapore Press Holdings (SPH, de dominante krantenuitgever hier te lande, zeg maar een Telegraaf en PCM ineen) kennelijk ook begrepen. SPH heeft nagenoeg een monopolie op print maar zit niet bij de pakken neer en onderzoekt continu de toegevoegde waarde die nieuwe media bieden. Daar kunnen hun Nederlandse collega's nog een voorbeeld aan nemen (tenzij ik vanuit het Singaporese iets heb gemist, maar dat zien we dan vast wel in de commentaren).

SPH heeft een licentie genomen op Zapcode, een in Korea ontwikkelde kleurenvariant van QR. Werkt bijna hetzelfde, maar niet helemaal. Waar een QR-code direct toegang biedt tot de in de code opgeslagen informatie, geeft een Zapcode toegang tot informatie op de server van de code-eigenaar, die vervolgens het informatieverzoek doorgeleidt. Daardoor kun je Zapcodes commercieel exploiteren en QR-codes niet.

Het systeem werkt op zich voortreffelijk. Na downloaden van een lezer voor je mobiel (voor wie't zelf wil proberen, dat kan hier) herkent je telefooncamera feilloos de codes in de krant, of op de website voor wie geen exemplaar van de Straits Times voor zich heeft. Probleem is alleen dat je vervolgens ook adverteerders zo ver moet zien te krijgen om die codes in advertenties op te nemen, en vooral: er ook wat mee voor elkaar te krijgen.

Dat is, getuige het geringe aantal advertenties met codes, niet gemakkelijk. Om die reden, en om het publiek op te voeden, heeft SPH dan ook een campagne gelanceerd met grote aantallen advertenties met prominente codes erin. Richten maar, en oh kom maar eens kijken, wat ik ohop mijn scherrumpje vind.

Maar zoals Jezus al zei toen Petrus ook op het water stapte en prompt kopje onder ging: "Het geloof heeft-ie al, hij weet alleen nog niet waar de palen staan."

SPH heeft de palen ook nog niet gevonden. Een voorbeeldadvertentie die de aandacht trekt met de aankondiging dat er pizza's zijn die je ook kunt eten als je op dieet bent, levert na doorklikken een tekst op over magere pizza-ingredienten. En filmadvertenties met alleen een filmtitel en een slogan erin, sturen je na een klik een kort tekstje op dat ook in de advertentie had kunnen staan, in plaats van data en vrije stoelen.

Quick Response voegt een rasecht Direct Marketing-karakter toe aan print en billboard. Het geeft handen en voeten aan de 'Call to Action' die tussen interesse en aankoophandeling zit. Maar dan moet he took promotionele handen en voeten hebben. Dat heeft SPH nog niet helemaal door, en de meeste adverteerders op een enkele uitzondering na ook niet.

Alle begin is moeilijk. Maar het begin van de trend is ingezet. Wij houden U op de hoogte.