Verenigde Nederlandse Creatieven

De afgelopen Cannes Lions-festivalweek door de ogen van Dick van der Lecq. Het waren dit jaar vooral de nuttige innovaties die in de prijzen vielen. Nuttige maar zware kost, the unbearable heaviness of being, noemde Dick het in zijn column in Het Parool van afgelopen zaterdag.

Het moet niet te gek worden met al die nuttige innovaties en reclame die iets doet voor de maatschappij, vindt Dick.

Want je wint er misschien veel Leeuwen mee in Cannes, maar voor je het weet zak je als ‘beginnend reclamehulpverlener’ weg in een moeras van ellende, en dat is jammer, net nu we lekker uit de recessie kruipen. Hou het fris en fruiting, met af en toe een lollig filmpje voor scharrelknakworst, zegt Dick.

The unbearable lightness of being past de reclamemaker inderdaad waarschijnlijk beter.

Hoe anders kijkt Harry Puts naar de creatieve industrie. Hij ziet in de crisis tussen de EU en Griekenland een kans voor ‘De Verenigde Nederlandse Creatieven’ (VNC) om te laten zien wat Dutch Creativity al niet vermag.

Nieuwe manieren van geld verdienen verzinnen bijvoorbeeld. En innovatieve oplossingen voor sociale zekerheden zoals ziektewet en pensioen. Zelfs ethiek en religie moeten opnieuw uitgevonden worden. Politiek 3.0.

Maar Griekenland maakte ondertussen een lange neus naar de EU door het volk in een referendum ferm NEE te laten stemmen tegen de maatregelen van de EU. Eigen volk eerst 3.0!

Misschien ligt de proeftuin voor de VNC dichter bij huis. Straks strijkt de 30 duizend man tellende en geld verslindende karavaan van het roulerende EU-voorzitterschap in Nederland neer, om met zijn allen eindeloos te debatteren over maatregelen die toch niet genomen zullen worden en doelstellingen die niet gehaald gaan worden. Om nog maar te zwijgen van de afstand tot al die burgers met hun verschillende nationaliteiten, wensen en behoeftes, die alleen maar groter wordt.

Of de vernieuwing waar Harry op doelt bedacht moet worden over de hoofden van de Grieken, is maar de vraag. Laten we bij onszelf beginnen. Eigen volk eerst 3.0!

Dit hoofdredactioneel commentaar staat in Adformatie #14/15