Ze was niet voorbestemd voor een carrière in de pr-wereld en het scheelde weinig of die was er helemaal niet gekomen. Inmiddels is Yvonne van Bokhoven verantwoordelijk voor ‘bijna de hele wereld’ voor het internationale pr-bureau Team Lewis: Azië, Pacific, Europa, het Midden-Oosten en Afrika vallen onder haar hoede. Ze overziet haar regio’s vanuit Eindhoven, haar thuisbasis en de plek waar ‘Lewis’ in Nederland begon.
Startbaan startup
Van Bokhoven is de personificatie, een cultuurdrager zo je wilt, van het bureau. Nuchter, ondernemend en iemand die stuurt op kwaliteit en competenties, meer dan op papieren geschiktheid.
Dat laatste is de manier waarop zij zelf ook terecht is gekomen bij het bureau. Ze had geen communicatiestudie, maar een financiële achtergrond met haar MBA, toen ze bij het bureau terechtkwam. Dat ging met een U-bocht. Haar eerste baan was bij een Amerikaanse startup in Londen, waar ze onder de indruk raakte van een van de adviseurs van dit bedrijf, Chris Lewis, die met zijn kleine pr-bureautje kantoor hield boven een Indiaas restaurant in Covent Garden.
Na een paar jaar in Londen te hebben gewoond en gewerkt, keerde Van Bokhoven terug naar Nederland om zich wat serieuzer op haar voorbestemde vakgebied te storten. Ze kwam terecht bij ING, belandde in een managementtraject met alle voordelen van dien: een leaseauto, veel vakantiedagen, een goed loon en lonkende perspectieven. Met goud geketend.
‘Maar of het nou helemaal iets voor mij was? Ik bleef daarover twijfelen Op een bepaald moment kwam ik weer in contact met Chris Lewis. Hij vroeg of ik geen vestiging in Nederland wilde opzetten. Ik moest er even over nadenken: ga ik dan zo'n serieuze baan opgeven voor een pionierend, klein bedrijfje? Maar vroeg me naar Londen te om te bekijken of het wat zo worden. Dat heb ik gedaan en ik voelde me er meteen helemaal thuis. Toen dacht ik: de dood of de gladiolen, ik ga het doen.’
Aanjager
Wat volgde is een klassiek ondernemersverhaal. Van Bokhoven bouwde in Eindhoven het bureau op, trok klanten aan, haalde mensen binnen. ‘Het was echt pionieren en heel veel zelf doen. Ik draaide zelf mijn eigen backup-tapes aan het eind van de dag, want er was geen IT-support, niks, hè.’
Lang duurde dat niet. In Nederland groeide Lewis PR, later omgevormd tot Team Lewis, snel. Er kwam in 2012 een tweede vestiging bij in Amsterdam, Van Bokhoven kon ook een bureau in België beginnen en werd ook een van de aanjagers van de uitbreiding in andere regio’s.
‘Ik geloof dat het te maken heeft, en dat is Nederlands, met mijn internationale oriëntatie. Ik spreek vijf talen, naast Engels en Nederlands ook vloeiend Duits, Frans, Italiaans. Ik denk dat ze in Engeland niet zo snel iemand konden vinden die zo internationaal denkend was. Ik heb drie jaar in Engeland gewoond en het viel me op hoe weinig internationaal nieuws er daar doordrong. Uiteraard kreeg ik mijn kansen natuurlijk ook door de resultaten die ik heb neergezet in de gebieden waarvoor ik verantwoordelijk was. Eerst Nederland, later de Benelux en verder. Ik ben zowel opgeklommen in de organisatie, als er leidend in geweest. We hebben vijf acquisities gedaan in de afgelopen vijftien jaar. En die heb ik ook bijna allemaal mee-begeleid.’
‘Ja hoor, ik heb ze altijd graag willen onderhouden en dat ook steevast gedaan. Het werkt ook, want in klantmeetings merk ik dat de Duitsers en Fransen en Italianen toch hun eigen taal willen gebruiken.’
‘Het is allemaal vrij organisch gebeurd. Inhoudelijk kwam de uitbreiding er vanzelf, want als je met een bedrijf bezig bent met een actie kom je ook snel op het punt terecht dat je zegt: ‘We kunnen het pr-luik wel openzetten, maar waarschijnlijk ben je meer gebaat bij eerst een nieuwe website. Op deze knappen bezoekers af.’ Maar ik had natuurlijk geen websites in mijn portfolio zitten. Ik droomde er dus van dat we konden zeggen: we gaan eerst die site doen, dan brengen we de messaging op orde, vervolgens de look and feel van je merk, dan pas gaan we het pr-luik openzetten. Daar hebben we naartoe gewerkt en zijn nu in de positie dat we die diensten, die tools, ook daadwerkelijk allemaal kunnen bieden.’
‘Daar zijn we ook verbreed, in Nederland onder meer via onze vestiging in Amsterdam die meer gericht is op consumentencommunicatie. We hadden natuurlijke al de niche aan ict-klanten, maar ik dagdroomde er ook van om een groot consumentenmerk als Zalando binnen te halen. En inmiddels werken we natuurlijk voor dat soort partijen, en voor Visa, KPMG en grote bedrijven waar ik vroeger alleen maar van kon dromen.’
‘O ja, ik heb wakker gelegen natuurlijk. Er zijn wel een paar flinke crises geweest. Dat begon met de internetbubbel die klapte, met kort daarop de aanslag op de Twin Towers in 2001. De bankencrisis in 2008. En corona natuurlijk, nog niet zo heel lang geleden. We hadden net de huurcontracten van het nieuwe pand hier getekend met het oog op de groei. En toen kregen we vier telefoontjes op één dag van klanten. Die zeiden: we moeten toch even op pauze drukken, want we weten niet waar het naartoe gaat. Ze legden de campagnes stop.’
‘We hebben niemand hoeven te ontslaan in die tijd en, juist voor communicatiebureaus, werd het drukker dan ooit. Het voordeel op zo’n moment is ook dat we geen aandeelhouders hebben waar we aan moeten verantwoorden. De enige aandeelhouder is Chris Lewis, de eigenaar van het bedrijf, die vaak toch de wat langere termijn in het vizier heeft.’
Er moet hier echt gepoetst worden
‘Erg bepalend, vooral ook wat mentaliteit betreft. Chris heeft nog steeds hetzelfde Casio-horloge als 23 jaar geleden om en loopt altijd in spijkerbroek en een simpele trui. Totaal geen poeha, en heel erg veel zelfspot. Op die basis is zijn business gebouwd. Als je ons klantenbestand ziet in Nederland, bedrijven als Gazelle, Karwei, Luxaflex, Stoof, het warmtekussen. Allemaal no-nonsense merken. En zo zijn de mensen die hier werken ook. Als je bij ons binnenkomt en je bent heel breedsprakerig en zelfingenomen, maar je laat het niet zien, dan overleef je niet. We verwachten best veel van onze mensen, er moet echt gepoetst worden.’
‘Dat klopt en daar zijn we ons ook van bewust. Doordat we ons dienstenpakket heel erg verbreed hebben, kunnen we het ook niet met, oneerbiedig gezegd, alleen maar mensen van de communicatieopleiding af. We hebben hier inmiddels veel verschillende specialisten zitten, developers, mensen die animations maken, videographics. Bij ons grootste creatieve team in Londen zit een hele batterij mensen die niks anders doen dan high-end tech-oplossingen bedenken. Dat is een heel ander DNA, maar altijd wel met een klein beetje no-nonsense. We sturen er heel bewust op om ook andersoortige denkers en vaardigheden binnen te halen.’
‘We zijn nu met een experiment gestart. We gaan de komende tijd honderd mensen aannemen van alle walks of life, alle achtergronden. Dat kunnen schoolverlaters zijn of mensen die helemaal geen opleiding hebben afgemaakt. Ze hoeven geen cv te sturen, maar een korte video met hun motivatie en vaardigheden, en dan gaan we het gesprek met ze aan.’
‘Ja, we zijn al iets langer bezig met het cv-loos solliciteren en hebben al diverse mensen binnen ons bestand die geen diploma hebben. Vanwege allerlei redenen. Of ze hadden een zieke moeder waar ze voor moesten zorgen. Of ze hadden een beetje een rebelachtige jeugd, waardoor ze geen papiertje hebben gehaald, maar wel op een andere manier veel praktijkervaring opgedaan hebben. We zien jonge mensen die enorm goed zijn met videobewerking, animaties of organiseren. We willen voor hen een psychologische drempel wegnemen. Veel jongeren zijn toch bang dat ze worden afgerekend op een gat in hun cv of dat ze maar aan twee van de vijf gevraagde criteria voldoen. Dat is voor ons geen probleem. We zijn groot genoeg om ze verder op te leiden.’
Wij zijn al langer bezig met het CV-loos solliciteren
‘Het opleidingssysteem staat niet voor niets ter discussie omdat het de aansluiting bij maatschappelijke ontwikkelingen mist. Mijn zoon van 19 heeft zichzelf van alles aangeleerd. Hij kan websites bouwen, een film opnemen en editen. Hij heeft zichzelf gitaar leren spelen, piano, banjo. En via Duolingo heeft hij Japans geleerd. Hij vraagt zich nu af: waarom zou ik nu naar een universiteit of een hbo moeten? Om wat te doen? Een beetje in een schoolbank zitten en een boek lezen over theorieën die niemand meer bekijkt? Wat leer ik daar nou van? Ja, dan zit ik ook een beetje met mijn mond vol tanden.’
‘Ja dat klopt, jongens. Omdat vooral zij veel uitvallen in het schoolsysteem. Omdat veel van hen gewoon geen zin meer hebben om een heel boek te gaan lezen of de hele dag stil te zitten. Ze kunnen die discipline niet meer opbrengen, zijn liever bezig met het maken van dingen. Maar het gaat om meer mensen dan dit soort jongens alleen. Ik denk dat mensen nu, in deze maatschappij, moeite hebben met de complexiteit van het leven en afhaken. Wij merken dat heel veel klanten daar ook echt mee worstelen en zeggen: hoe moeten we daar als bedrijf mee omgaan? Ze gaan bij ons als communicatiebureau te rade gaan om daar hulp bij te krijgen.’
‘Op verschillende manieren. Hoe we met elkaar omgaan en elkaar betrekken, maar ook door te laten zien dat er meer in het leven is dan werk, bijvoorbeeld via onze foundation. Ieder van ons kan tweeduizend euro schenken aan een doel dat hij of zij belangrijk vindt. Je mag zelf kiezen. Naast het geld kun je ook helpen met expertise en creativiteit voor een campagne, zoals we onder meer hebben gedaan voor de bekroonde Alzheimer Socks. We zetten ons in voor een scala aan doelen, Varkens in Nood, Wensambulance Brabant, het Nationaal Rampenfonds … noem maar op. Het is erg inspirerend en relativerend om dit naast het reguliere werk te doen.’
‘Klopt. Dat is een vraag die ik vaak krijg: hoe houd je het zo lang uit? Volgens mij komt dat omdat het al die tijd nooit hetzelfde bedrijf is geweest. Nooit. Ik loop steeds tegen nieuwe dingen aan, tegen nieuwe vragen en uitdagingen. Iedere keer als ik denk dat ik alles al heb meegemaakt, maak ik iets nieuws mee. Ik denk niet dat ik deze dynamiek ergens anders ga terugvinden.
