Premium

Roby Hormis (Tosti Creative): 'Ik ben Irakees én Nederlands. Soms kakkerig én soms straat'

Random Pic(k) Of The Day For A Week. Nils Adriaans vraagt vakgenoten naar hun inspiratie. Ditmaal Roby Hormis, oprichter van Tosti Creative.

Roby Hormis

Deze week was Roby Hormis, oprichter Tosti Creative, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Vijf dagen lang deelde hij zijn inspiratie op de LinkedIn-pagina van Nils Adriaans en Adformatie (één bijdrage per dag).

Hormis over zijn week: 'Als kind ben ik gevlucht uit Irak en opgegroeid in Nederland. Ik heb mij veel moeten aanpassen en ben daardoor ook geregeld mezelf verloren. Uitdagingen in wie ik denk te moeten zijn, wie ik wil zijn en wie ik gewoon ben. Het heeft mijn blik op mensen (en merken) grotendeels gevormd.

Ben ik Irakees of Nederlands? Kakker of meer van de straat? Emotioneel of nuchter?

Inmiddels heb ik geleerd dat het geen kwestie van “of” is maar “en”. Ik ben Irakees én Nederlands. Soms kakkerig én soms straat. Ik ben heel emotioneel, maar in situaties ook vrij nuchter. Ik probeer daarin alle kanten te begrijpen en leer steeds beter de verschillen te waarderen.

Het allermooiste zit hem voor mij in wanneer ze allemaal samen komen. Ik deel daarom de komende dagen met veel liefde wat mij inspireert om tot verbinding met mezelf en met anderen te komen.'

Hier zijn 5 bijdragen:

1. ''s-Gravenpolder was een plek waar we niet de kans zouden krijgen om het onszelf er makkelijk vanaf te maken'

Hormis Goriel Hormis

'De eerste maanden in Nederland brachten we door in een AZC in Zeewolde. Uit Irak gevlucht door de Golfoorlog en via Syrië, Turkije en Rusland in Nederland beland. Het was voor ons wel duidelijk, er was geen weg meer terug. Gelukkig dacht Nederland daar net zo over en kregen we na een aantal maanden de kans om naar onze eerste echte woning te verhuizen.

Mijn neef was toen al een tijd gevestigd in Amsterdam en had daar zijn leven weten op te pakken. Deels met Nederlandse en deels met Arabisch sprekende mensen om zich heen. Dat maakt de landing toch wat zachter.

Mijn ouders kozen voor ’s-Gravenpolder. Een dorp in Zeeland met nog geen 5000 inwoners. Ik heb pas later "waarom eigenlijk ’s-Gravenpolder?” gevraagd. Ondanks hoe moeilijk aarden het voor mijn ouders zou worden, was met name mijn vader overtuigd van de keuze. ’s-Gravenpolder was een plek waar we niet de kans zouden krijgen om het onszelf er makkelijk vanaf te maken. Waar we werden gedwongen op te gaan in de Nederlandse cultuur, de taal en gebruiken. Een plek waar mijn broers en ik het meeste uit onze opleiding konden halen.

Mijn vader is inmiddels drie jaar geleden overleden en ik ben hem nog elke dag dankbaar voor zijn beslissing. Niet alleen omdat we alle drie op onze poten terecht zijn gekomen. Veel meer nog omdat hij mij elke dag inspireert om keuzes te maken voor het collectief en [om] niet alleen aan mezelf te denken.'

Roby en zijn vader Hormis Goriel Hormis
Roby en zijn vader Hormis Goriel Hormis

2. 'Aan de buitenkant zag je de overeenkomsten, aan de binnenkant voelde ik de verschillen'

Donald Glover

'In een zoektocht om ergens bij te horen heb ik veel verschillende fases gekend. Elke keer als ik met nieuwe vrienden in contact kwam, stortte ik mij daar volledig op. Erbij horen sloeg vaak om naar proberen zo veel mogelijk op de groep te lijken. Vooral de kledingkast moest het daarbij ontgelden. Van Fubu in Arnhem tot overhemden tijdens mijn studie op de Vrije Universiteit of de extreem lange baard en hippe vestjes toen ik net met Tosti begon.

In mijn pogingen om ergens 100% bij te horen heb ik vele aspecten van mijn identiteit afgevlakt of verborgen. Aan de buitenkant zag je de overeenkomsten, aan de binnenkant voelde ik de verschillen.

Ik weet nu dat identiteit niet eendimensionaal is. Nog steeds loop ik met angstzweet nieuwe ruimtes in omdat ik me afvraag of ik er wel thuishoor. Maar ik heb geleerd dat ik beter kan focussen op de overeenkomsten dan op de verschillen. Waarom ik wél, in plaats van niet welkom ben.

Daarbij haal ik veel inspiratie uit Donald Glover. Donald Glover is acteur, zanger, rapper, comedian, schrijver, director én producer. Hij gaat moeiteloos op in verschillende werelden zonder zichzelf te verliezen.

In al zijn werk laat hij zien hoe hij met zijn veelzijdigheid constant de juiste snaar weet te raken. Op serieuze wijze met de controversiële videoclip This is America of met humor in de absurdistische (en mijn favoriete) serie Atlanta (onder andere te zien op Disney+, red.).'

Donald Glover
Donald Glover

3. 'Helaas kan mijn moeder niet mee naar alle afspraken die ik spannend vind'

Jainy Tamo Hormis

'Het is maandagochtend, mijn allereerste keer op een Nederlandse basisschool. Ik loop samen met mijn moeder het gebouw binnen, beiden geen idee van wat ons te wachten staat. We gaan zitten in een kring met alle andere kinderen en de juf. Ze vraagt iets onverstaanbaars waarna alle kinderen hun hand opsteken. Ik wil niet als enige achterblijven en steek ook mijn hand op. De juf geeft mij de beurt. Ik kijk mijn moeder aan en vraag: “Mam, wat moet ik doen?” Mijn moeder en ik delen een veelzeggende blik en moeten beiden lachen. Ook zij had geen idee.

Ik kijk nu met heel veel liefde en bewondering terug naar dat moment. Hoe veilig ik me voelde door de aanwezigheid van mijn moeder. Ik stak gewoon mijn hand op. Ik had het antwoord niet, maar ik had ook zeker niks te verliezen.

Dat gevoel is naarmate ik meer werkervaring heb steeds moeilijker vast te houden. Een soort rigide harnas van kennis die ik mezelf aanmeet in meetings. Bang om domme vragen te stellen, terwijl ik daardoor anderen juist beter begrijp. Bang om mezelf kwetsbaar op te stellen.

Helaas kan mijn moeder niet mee naar alle afspraken die ik spannend vind. Maar ze inspireert me wel om diezelfde veiligheid te creëren, zowel voor mezelf als voor de mensen om mij heen.'

Roby en z'n moeder (en broer Rony links)
Roby en z'n moeder (en broer Rony links)

4. Van robot naar mens - 'Ik moest me terugtrekken in mijn slaapkamer. Gordijnen dicht, telefoon uit, even helemaal niks'

Ed Sheeran

'Wanneer ik me goed voel en alles lekker loopt, is overal inspiratie te vinden. Dat vind ik ook het allermooist aan ons werk, de verbanden die op onverwachte momenten worden gelegd. Het werk wordt niet alleen op kantoor gemaakt, maar misschien juist daarbuiten. Tijdens een avondje met vrienden, een wandeling door de stad of in de natuur, bij het lezen van een boek thuis op de bank of zelfs tijdens het boodschappen doen. 

Het moeilijke komt wanneer ik overwerkt ben. Wanneer ik voorbij ben gegaan aan mezelf zonder het door te hebben. Wanneer ik zo graag het werk juist op kantoor wil laten maar onbewust mee naar huis neem. Wat in goede doen inspiratie is, verandert in slechte doen in een herinnering aan alles wat niet wil lukken.

Voorheen kon ik dit zo lang meedragen tot het punt dat ik veranderde in een robot. Dat ik me terug moest trekken in mijn slaapkamer. Gordijnen dicht, telefoon uit. Even helemaal niks.

Inmiddels voel ik beter aan wanneer ik richting deze grens ga. Dat ik dan niet op zoek moet naar nog meer inspiratie voor mijn werk, maar juist naar inspiratie om weer mens te zijn.

De laatste documentaire die mij op die manier raakte en wakker schudde was Ed Sheeran - The Sum of it all. Een documentaire over hoe het werk de controle over hem had overgenomen, waardoor hij niet aan het dealen met zijn eigen emoties toe kwam. Kijktip (o.a. op Disney+)!'

Ed Sheeran
Ed Sheeran

5. 'Zij heeft alles wat anders is aan mij met zoveel nieuwsgierigheid en liefde omarmd'

Bloem

'Terugkijkend heeft het uit elkaar houden van de culturen waar ik uit besta mij best veel mooie momenten gekost.

Zo nam ik mijn ouders liever niet mee naar een nieuwe horecazaak die we openden en nodigde ik vrienden weer niet uit bij mijn ouders thuis. Ik schaamde me zelfs voor het praten in het Aramees in het bijzijn van anderen, terwijl ik er mega-gelukkig van wordt om in mijn moedertaal te spreken. Alsof ik altijd een beetje van mezelf moest verstoppen.

Een mening die achteraf alleen in mijn hoofd leefde en bij de mensen om mij heen helemaal niet speelde. Integendeel.

Het proces van de werelden verbinden was al een tijd ingezet, maar is in een stroomversnelling geraakt sinds ik Bloem heb ontmoet. Zij heeft alles wat anders is aan mij met zoveel nieuwsgierigheid en liefde omarmd dat ik er zelf ook van ben gaan houden.

Vorig jaar zijn we getrouwd. De bruiloft was 50% Irakees en 50% Nederlands. Haar familie, mijn familie en al onze vrienden.

Begin juli verwachten we een zoontje. 

50% zij, 50% ik.

100% Irakees-Nederlands.'

Bloem en Roby
Bloem en Roby

Komende week is Mariëlle Rooswinkel, CMO detacheerder Maandag® en SAN-bestuurslid, curator van #RPOTDFAW.

 

premium

Word lid van Adformatie

Om dit artikel te kunnen lezen, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Advertentie