Issues, die hebben we genoeg in de reclame. We proberen alle maatschappelijke ontwikkelingen bij te houden, maar wat gaan ze snel! Recent diende het vraagstuk over verantwoord verleiden zich aan: reclame voor gokken, vliegreizen of hamburgers is niet meer voor iedereen zo vanzelfsprekend. Hier gaat nu veel aandacht naar uit, maar dat dreigt een ouder issue dat we hebben te overschaduwen: dat van de maatschappelijk evenredige bemensing van de reclamebureaus. Diversiteit, dus. Heeft iedereen evenveel kans een plek bij een reclamebureau te bemachtigen? Dat lijkt nog steeds niet zo vanzelfsprekend. Sterker nog, het probleem zou nog wel eens groter kunnen worden.
Evenredige vertegenwoordiging
Bureaus hebben in de laatste jaren meer oog gekregen voor diversiteit binnen de eigen gelederen. De Via onderschrijft de noodzaak hiertoe om ‘als branche toekomstbestendig’ te zijn (om over het ethische argument nog maar te zwijgen…!). Maar wat weten we nu eigenlijk over de huidige stand van zaken?
In de grote steden heeft 50 procent van de inwoners een migratie-achtergrond, landelijk ligt dat rond de 25 procent. Ik betwijfel zeer of ik bij de bureaus en de vakfeestjes waar ik kom, die aantallen terugzie. Maar goed, hier geldt N=1 en dat is niet representatief.
In gesprekken die ik voer met bureaudirecteuren komt nogal eens naar voren dat diversiteit weliswaar alle aandacht heeft, maar dat er geen speciaal beleid op wordt gemaakt. Om ons heen hebben de diversiteits-consultants bij onze klanten hun handen vol. Daar wordt wel beleid gemaakt, en worden fondsen beschikbaar gesteld. Want zij weten dat het met alleen goede bedoelingen niet gaat veranderen.
Het zou verstandig zijn als er naar diversiteit bij bureaus een gedegen onderzoek verricht gaat worden, wat een helder rapport oplevert met feiten waar beleid op gemaakt kan worden.
Hoge drempel
Of dit nog niet problematisch genoeg is, krijgen we er nu nog een nieuwe groep bij die ondervertegenwoordigd dreigt te raken binnen de bureaus: de minder kapitaalkrachtige starter. Ik zal dat toelichten.
Stel: je hebt je studie afgerond en je wilt graag bij een reclamebureau werken. Je start onderaan de ladder, je salaris beweegt zich rond de 2.250 euro bruto per maand. Daar houd je in het gunstigste geval zo’n 2.100 euro netto per maand aan over. Twee zaken zijn nu belangrijk: dat de lonen de inflatie niet bijhouden, en dat de huurprijzen voor woningen in de grote steden explosief zijn gestegen. En laat daar nou net de bulk van de bureaus gevestigd zijn. Daar sta je dan... Als je iets wilt huren in Amsterdam, ben je in het gunstigste geval toch zeker 1.200 euro aan kale huur kwijt. Dan kom je volgens de cijfers die het Nibud geeft met dit salaris iedere maand zo’n 1.200 euro tekort. Hier gaat dus iets mis.
A-typische instroom
Wat ik nu zie, is dat de nieuwkomers die door hun ouders worden gespekt, dit financieel kunnen volhouden. Zonder die steun is het voor deze jonge generatie immers niet op te brengen. Passen we niet op, hebben we dus zomaar een heel a-typische instroom van nieuwe mensen in de reclame. Allemaal nakomelingen van de bovenste procentlagen van onze bevolking. Een financiële elite. Hoor je daar niet bij, dan zal je je heil moeten zoeken bij beterbetalende bedrijven. En die zijn er heus wel. Maar dit is niet bepaald bevorderlijk voor de evenredige maatschappelijke vertegenwoordiging die we binnen de bureaus nastreven.
Misschien is het ook voor de bureaus tijd om over het minimumloon na te denken. Zodat iedereen een kans maakt om in de reclame te werken.
Vincent Mispelblom Beyer is met Flexfirm al jaren actief als headhunter voor reclamebureaus en communicatieafdelingen van adverteerders. Daarnaast begeleidt hij als pitchconsultant bureauselecties voor adverteerders.
Ik zie een aantal uitspraken inzake de lonen in je stuk. Voor personen van 21 jaar en ouder geldt een minimumloon van 13,27. Op basis van een werkweek van 40 uur kom je daarbij op een bruto maandloon van 2317 euro. Dat is het minimumloon. Kortom: de salarissen zoals vermeld in je stuk zijn niet meer van toepassing. Je mag toch verwachten dat je als je werkzaam bent bij een bureau een hoger salaris krijgt dan boor het plukken van tomaten in de kas of vakken vullen. En niks ten nadele van deze laatstgenoemde rollen.
Dus "ja" de lonen zijn niet meegestegen met de hogere leef en woonkosten. Bureaus moeten zich echter ook eens achter hun oren krabben over de salarishuizen die zij hebben opgesteld.