Welcom Amsterdam organiseerde een bijeenkomst over dit onderwerp. Feit is dat heel veel van de communicatie nog gebaseerd is op het inkaderen van beoogde doelgroepen en daar de pijlen op te richten. Een mooie case was die van de Psoriasis Vereniging Nederland. Met een actie-site werd de campagne "I am what I am" gelanceerd.Erwin van Dimarsch liet zien hoe met een reeks van foto's de huidziekte openlijk werd getoond, met reacties vanuit verpleegkunde en medisch specialisten. Mooi bedacht en mooi uitgevoerd. Dit alles gekoppeld aan een tijdschrift en aan een Bekende Nederlander, Gordon, die ook aan deze ziekte lijkt te lijden en daar openlijk en geemotioneerd over sprak. Al met al een volgens het boekje opgezet communicatie-offensief met helder omschreven doelgroepen.
Volgens Peter Nelissen van Media Consult is dit deze aanpak niet meer van deze tijd: alles draait om communities. Het verschikl met doelgroepen: communities vormen zich rond gemeenschappelijke interesses/ belangen en niet rond demografische kenmerken. En zo zou een community rond Psoriasis zowel patienten, als patrners van patienten, specilaisten, verpleegkundigen, collega's en geinteresseerden kunnen bevatten. Die daarmee veel directer contact zouden krijgen en sneller tot uitwisseling en verbinding zouden kunnen leiden.
En als je met die bril nogmaals naar de actiesite "I am what I am" kijkt dan valt inderdaad op dat dat de gekozen aanpak wel eens flink had kunnen versterken. En dat je dus (net zoals een van de aanwezigen in de discussie concludeerde) met een 'best of both worlds'-aanpak, van zowel doelgroepen als communities het meets optimale effect zou kunnen hebben. En eigenlijk ben ik het daar me eens: kiezen voor the best of both worlds en beide opnemen in je strategie!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!