Communicatie die blijft hangen. Lekker bijgetankt bij een dag rond het thema 'De Plakfactor' van de Amerikaan Dan Heath in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Een dag die bij mij bleef plakken.
Lastige situatie: je bent in dienst van een organisatie die zichzelf hardmaakt voor veilig weggedrag. Je bent twee decennia de spreekbuis van dat belang. Je gaat in de fout. Betekent dat dan einde oefening? Ligt je geloofwaardigheid verankerd in een smetteloos blazoen, of ligt je geloofwaardigheid juist in het zelf ook wel eens in de fout gaan, maar daar op een volwassen manier op weten te reflecteren? En: geldt voor woordvoerders/ communicatiemensen een regime van 'verhoogde waakzaamheid'?